Tijdens onze reizen door Italië raken we vaak verzeild van de ene verrassing in de andere. Zo ook in de groene glooiende heuvels van de regio Emilia-Romagna. Vanuit de verte zie je het kasteel van San Leo al liggen, gebouwd op een bijna verticale klif. Het pittoreske vestingstadje heeft de reputatie dat dit het ontoegankelijkste fort is van Italië.
Het silhouet van San Leo lijkt misschien op de dichtbij gelegen republiek San Marino, maar de twee plaatsen zijn niet met elkaar te vergelijken. San Leo trekt jaarlijks lang niet zoveel bezoekers als San Marino. Misschien is dat maar goed ook, want te veel bezoekers zou het karakter van deze charmante vesting weleens kunnen benadelen.
San Leo behoort tot de mooiste dorpen van Italië
San Leo is niet alleen een van de mooiste vestingen van Italië, maar het middeleeuwse stadje is ook door de eeuwen heen vrijwel onveranderd gebleven. Uitgeroepen tot een van de ‘mooiste dorpjes van Italië’ (I Borghi piu Belli d’Italia) is San Leo in elk seizoen even charmant.
Het stadje dankt zijn naam aan de Dalmatiër St. Leo, een steenhouwer uit de 4de eeuw die deze plek gebruikte als het centrum van zijn missiewerk. Ooit stond hier een aan Jupiter gewijde Romeinse tempel waar omheen een nederzetting ontstond. In de 18de eeuw werd de vesting gebruikt als gevangenis voor de vijanden van het Vaticaan, want jarenlang behoorde San Leo tot de pauselijke staat.
Wandeling door San Leo
Het pittoreske San Leo is een goede plek voor een wandeling. Wanneer je door het middeleeuwse stratenpatroon wandelt ga je terug in de tijd. Het heeft een aantal Romaanse gebouwen zoals de parochiekerk en de kathedraal. Het Palazzo della Rover, nu het gemeentehuis, is gebouwd tijdens de Renaissance. Een bezoek aan de vesting is natuurlijk een must. Vanuit hier heb je een verbluffend uitzicht op de omliggende bergen en groene heuvels die bezaaid zijn met oude gehuchten.
Nabij het centrale plein Piazza Dante Alighieri strijken we neer in een gezellig restaurant, want zoals altijd proeven we maar al te graag lokale producten en gerechten. Formaggio di fossa, een pecorino kaas die is gerijpt in een put, is de trots van deze regio.
De kaas van geiten of schapenmelk wordt in augustus in katoenen zakken gedaan en in een put gelegd dat bekleed is met stro. Pas in november wordt de verzegelde put geopend voor de laatste rijping. De stevige romige kaas is heerlijk. Het verhaal gaat dat deze techniek in de middeleeuwen per toeval is ontstaan. Het naburige dorp Talamello werd bedreigd met een aanval en moest daarom zijn kazen verbergen. Andere specialiteiten zijn salami’s, lamsvlees met tijm en passatelli met truffels. Passatelli is een pasta gemaakt van broodkruimels, eieren en geraspte Parmezaanse kaas.
We hadden op motorvakantie door Italië nog eens een chalet in de middle of nowhere met een prachtig uitzicht op San Leo. Mooie herinnering!
Dit stond allang op ons lijstje: Na dit stukje wil ik er zeer zeker heen. Het is niet eens zo ver van ons af en ik denk dat Pino best mee kan! Bedankt!
Prego Tinka en Bruno!
Onlangs ben ik er geweest. Ik heet tenslotte ook Leo. Voor mij, in 1213, is Franciscus van Assisi er geweest die van een plaatselijke heer een berg cadeau kreeg. Honderd jaar later kwam Dante langs. En nog weer veel later de Graaf van Cagliostro, genie of zwendelaar. Hij sleet zijn laatste levensjaren als gevangene in het slot. De Inquisitie had hem ter dood verdoordeeld ,maar door Pauselijke gratie kreeg hij levenslang. Verder wemelt het in de omgeving van heiligen, duivels, trollen en vreemde verschijnselen. De families Malatesta en Montefeltro vochten hier hun vetes uit en de Medici hadden er een buitenhuis. Iets verderop ligt San Marino, gesticht door ook een Dalmatische steenhouwer, Marino. Leo en Marino hebben de streek gekerstend. De Italianen zijn goed in het bewaren van hun schatten en verhalen.
Grazie mille Leo voor deze aanvulling. Blijft altijd mooi de vele plaatsen met hun legendes en verhalen.